AC Milan shop

AC Milan

Zwart-rood gestreept shirt, witte shorts, witte sokken. Dat kan maar één club zijn. Slechts een handvol clubs heeft een tenue dat zo herkenbaar is en aan de club kleeft als AC Milan. De lijst met legendes die in deze kleuren speelden en prijzen erin wonnen, is zo lang, dat je er ongetwijfeld een vergeet op te noemen als je eraan begint. Misschien is het shirt van AC Milan wel het ‘zwaarst’ van de hele voetbalwereld. Een grote geschiedenis van ruim een eeuw rust op de schouders van het elftal – opgebouwd vanaf 1899. Want toen richtten twee expats uit Nottingham, Engeland de club op. Alfred Edwards en Herbert Kilpin noemden de club the Milan Foot-Ball and Cricket Club, later veranderd naar Associazione Calcio Milan (AC Milan). Ter ere van de Britten hield de club altijd de Engelse benaming van de stad, Milan in plaats van Milano. In het logo zit ook nog de Engelse vlag, de Saint George‘s Cross. In het jaar van de oprichting zei Kilpin: ‘We zullen een team zijn van duivels. Onze kleuren zijn rood, als vuur, en zwart, als de angst die onze tegenstanders zullen voelen.’ Zwart en rood dus als clubkleuren. Het zou nooit meer veranderen. Milan begon niet slecht: drie landstitels in de eerste tien jaar van hun bestaan. De eerste periode van groot succes kwam in de jaren vijftig. Het befaamde Zweedse trio Gre-No-Li (Gren, Nordahl en Liedholm) was de baas in Milaan: in negen jaar wonnen zij vier Scudetto’s. In 1969 wonnen zij de eerste Europese titel in de Europa Cup I-finale tegen Ajax. Tien jaar later won AC de tiende Serie A-titel, dat rechtvaardigde de eerste gouden ster op het shirt. Toen de Rossoneri in de jaren tachtig failliet dreigde te gaan, misschien had de AC Milan shop alles al goedkoop in de sale gezet, trok een bekende Italiaanse ondernemer zijn portemonnee. Hij redde de club van de afgrond en kocht direct een nieuw supertrio, Nederlands dit keer: Van Basten, Gullit, Rijkaard. Samen met de Italiaanse internatinoals Baresi, Maldini, Costacurta en Donadoni vormden zij een legendarisch team, genaamd de ‘Immortals’. In ’89 en ’90 won dat team twee keer de Europa Cup I achter elkaar. Dat succes opvolgen als coach leek niet eenvoudig, maar het ging Fabio Capello prima af. Achtereenvolgend bereikte hij drie Champions League-finales (in ’93, ’94, ‘95), hij won er een, in ’94. Vanaf dat moment kreeg AC Milan een soort onaantastbare status. De club was zo groot geworden dat alleen de naam al angst inboezemde. Kwamen de woorden van Kilpin toch uit.

Vanaf de 21ste eeuw stapten ’s werelds grootste sterren het veld op in San Siro (sinds 1926 het stadion van AC Milan). Een zeldzaam sterrenteam verscheen in die jaren op dat veld. De lokale AC Milan shop hing vol shirtjes van Maldini, Nesta, Seedorf, Pirlo, Kaka en Inzaghi. Grote namen, die leverden. Met spel vol aanvalslust, maar ook bikkelhard, Italiaans verdedigen – zoals Milan eigenlijk altijd al had gespeeld – haalden ze in vijf jaar drie Champions League-finales, waarvan ze er twee wonnen. Internationaal gezien is Milan de meest succesvolle Italiaanse club allertijden. Beter dan aartsrivaal uit de stad: Inter. Op derbydagen is het onrustig in Milaan. Als de Derby della Madonnina is, vernoemd naar het standbeeld van Maria boven op de Duomo op het grote plein, trekken dames, heren en kids in zwart-rode jassen, polo's en broeken richting het stadion. Wellicht een korte tussenstop bij de AC Milan fanshop om een nieuwe aanvulling op hun outfit te kopen. Daarna juichen voor hun idolen. Sinds 2018 lopen die idolen, Milan-scheenbeschermers in de hand, in PUMA-kleding over het trainingscomplex even buiten de stad. Op Milanello hangt een rustige sfeer, daar heeft een heel leger aan legendes de spieren soepel gehouden in een sweater en Milan-trainingspak. Tegenwoordig lopen talenten als Romagnoli, Cutrone en Donnarumma daar rond, hopend op vergelijkbaar succes. Eerst maar weer eens een Scudetto binnenhalen, aan die uitdaging heeft AC Milan nu even genoeg. De geschiedenis loopt toch niet weg.